Joop van den Ende en Mark Rutte praten over kunst
Goed nieuws voor kunstenaars en kunstliefhebbers, Joop van den Ende en Mark Rutte hebben een aantal gesprekken gehad over het hedendaagse cultuurbeleid. Van den Ende maakte zich zorgen over de toekomst van de Nederlandse kunst en cultuur en besloot daarom een brandbrief naar Rutte te sturen. Het leek in eerste instantie nergens op uit te draaien, maar de theater- en televisieproducent werd uiteindelijk uitgenodigd voor een gesprek. En met succes, zo maakte Van de Ende vorige week dinsdag in het tv-programma ‘De Wereld Draait Door’ bekend, want de twee hebben enkele stimuleringsmaatregelen bedacht om Nederlandse kunst in kaart te brengen.
Een van de ideeën is om Nederlandse kunst en cultuur in het buitenland te verkopen. Dit zou geld op moeten leveren doordat nieuwsgierige toeristen naar Nederland komen om te zien wat er in het buitenland aan Nederlandse producties wordt gepromoot. Over de precieze initiatieven wil Van den Ende zich niet uitlaten, maar daar zal in April verandering in komen. Prille ideeën zijn het, maar zeker een stap in de goede richting wat betreft de kunst en cultuurwereld.
Of het idee werkelijk zijn vruchten af zal werpen is nog de vraag, maar het feit dat Nederlandse kunstenaars op deze manier positief onder de aandacht komen is natuurlijk een prachtig concept. Voor veel kunstenaars is het namelijk moeilijk bekendheid te werven. Zij kunnen terecht bij lokale exposities, scholen of kunstuitleen bedrijven zoals Uw Kunstuitleen, maar het grote werk blijft vaak achterwege. Laten we hopen dat Van den Ende en Rutte daar dit jaar nog verandering in zullen brengen!
Laden...
Beste Barbara,Het voorbeeld over keiraatvemandlring vind ik interessant.Als ik je goed begrijp, dan is je redenering dus: Als alle politici klimaatwetenschappers serieus zouden nemen, dan zouden ze concluderen dat ze direct iets moeten doen aan keiraatvemandlring. Op die manier zorgt wetenschap dus voor het juiste resultaat. Maar… er zijn niet alleen klimaatwetenschappers, maar ook economen. En die zeggen (op wetenschap gebaseerd) tegen politici: Als je iets aan schone lucht wilt doen, kan je geen geld uitgeven aan andere dingen die nodig zijn om het land concurrerend te houden ten opzichte van andere landen.De politicus heeft nu grof gesproken twee keuzes: meer doen aan het klimaat, geeft een schonere lucht, maar een verzwakte economische positie, of, minder doen aan het klimaat geeft meer milieu- en gezondheidsproblemen, maar een betere economische positie.Wetenschap geeft dus aan welke problemen er zijn, en zorgt in dit voorbeeld dus voor objectieve keuzes, maar ze verteld de politicus niet welke keuze de beste is. Dat is namelijk een kwestie van ethiek.Vanuit een gelovig oogpunt bekeken, zijn er veel mensen die waarde hechten aan rentmeesterschap. Dit is het idee, dat mensen de aarde in handen gekregen hebben, en er zorg en verantwoordelijkheid voor moeten dragen. Vanuit die manier bekeken is de zorg voor onze planeet een belangrijkere opdracht, dan de economische vooruitgang van een bepaald land.Dus vanuit een wetenschappelijk oogpunt kan je tegen een politicus zeggen: Als we zo doorgaan met z’n allen, dan komen we in de toekomst voor milieuproblemen te staan die we niet meer op kunnen lossen. Dus ik weet niet wat je gaat doen, maar je moet wel iets doen.Vanuit een gelovig oogpunt kan je tegen een politicus zeggen: we hebben de plicht om onze aarde te verzorgen en beschermen, en ze niet te ruefneren, zelfs al gaat dat ten koste van de economie. Dus ik weet niet wat je gaat doen, maar je moet wel iets doen.Zo zie je dus, dat je zowel vanuit een wetenschappelijk oogpunt, als vanuit een gelovig oogpunt tot dezelfde conclusie kan komen.Maar veel politici leggen die conclusie inderdaad naast zich neer.