Wonderen bestaan

We leven in een wereld waar wetenschappers dagelijks met nieuwe uitvindingen op de proppen komen. Stukje bij beetje ontwikkelen ze nieuwe technieken en nieuwe medicijnen. Gas, water, elektra en computers, we vinden het de normaalste zaak van de wereld. We verwonderen ons er niet over. De groep mensen die zegt dat wonderen niet bestaan groeit; wij kunnen als zelf en hebben als zelf in de hand. Svetlana echter, een vrouw die in een klein dorp in het straatarme Moldavië woont, is er 100% van overtuigd dat wonderen wel bestaan. Mensenkinderen zocht haar op.

We vonden Svetlana in Hirbovat, een klein dorp in het bergachtige achterland in Moldavië. Daar woont ze samen met haar dochter in een groot, statig, in verval geraakt huis dat alleen te bereiken is via een smal oplopend paadje. Wanneer het regent is het paadje nagenoeg onbegaanbaar. Kleiachtige smurrie blijft aan de schoenen plakken en je moet uitkijken om niet met je neus in de modder terecht te komen. Het is niet mogelijk de kleiachtige smurrie van de schoenen te halen. Dat hoeft ook niet want, bezoek mag met besmeurde schoenen binnenkomen.

De woonkamer is een grote half afgebouwde ruimte. Op de grond geen afgetimmerde vloer met een mooi vloerkleed, maar zand, grind en puin met als enig meubelstuk een tafel met twee krukjes. Wanneer de dagen korten wordt het al snel aardedonker. Licht van een lantaarnpaal is er niet want Moldavië is een arm land. Bij het schijnsel van slechts één kaarsje moesten ze de warme maaltijd eten. Svetlana vond het vreselijk dat ze haar dochter niet beter kon bieden. Het leek wel een scene uit een horrorfilm. Het was de harde werkelijkheid in het leven van Svetlana en haar dochter Madelena.

Was … want Svetlana, haar naam betekent licht, heeft keer op keer gebeden of God haar wilde helpen. Ze bad God om licht om maar niet met haar dochtertje in deze lugubere kamer te hoeven zijn. God verhoorde haar gebed en bracht mensen van de lokale evangelische kerk op haar pad. De kerk heeft de dure elektrische aansluiting geregeld en betaalde  de stroomrekening. De emotie is van haar gezicht af te lezen wanneer ze even de lamp aandoet om ons te laten zien hoe het licht zich verspreid over de grote kale ruimte. Daarna gaat het licht weer uit, het is immers midden op de dag en stroom verspillen dat komt niet in haar woordenboek voor. De deur van de enige verwarmde kamer blijft voor bezoek gesloten. Het is het stukje waardigheid dat Svetlana wil behouden. Niemand laat graag zijn of haar armoede en ellende zien. We vertrekken via het zelfde paadjes als waar we gekomen zijn. Svetlana en haar dochter blijven achter,  in de volle overtuiging dat wonderen bestaan.

Mensenkinderen  is bewogen met de allerarmsten in Albanië, Armenië, Moldavië en Bulgarije en wil hulp bieden door Nederlanders bewust te maken van de grote nood van deze mensen en zorgen dat zij betrokken raken bij het werk van Mensenkinderen. Wanneer mensen in plotselinge nood terecht komen, zet Mensenkinderen alles in het werk om in de noodzakelijke basisbehoeften te voorzien zoals voedsel, een gezonde en veilige plek om te wonen, warmte en kleding.

(Nog niet beoordeeld)

Laden...